Sinds twee jaar is Ellen samen met haar man Arno Vrielink horecaondernemer. Afkomstig uit de retail, is het horecavak nieuw voor haar. “Arno heeft veel horeca-ervaring en hij zorgt voor de dagelijkse operatie”, zegt Ellen. “Ik doe alles daar omheen: van administratie tot personeelsmanagement. En als het nodig is, spring ik bij. Wat dat betreft heb je als ondernemer een voorbeeldfunctie.”

Dit laatste geldt volgens Ellen ook voor het bewaken van de balans tussen werk en privé. “Wij hebben een gezin met twee tienerkinderen. Op zondag en maandag zijn we gesloten. Dan is er tijd en ruimte om iets met het gezin te ondernemen. Dat stralen we ook uit naar de werknemers. Investeer in je privé. Neem de tijd om leuke dingen met je naasten te doen.”

De verleiding weerstaan
Als je je goed voelt en uitgerust bent, dan presteer je ook beter. Uitrusten is voor sommige horecawerknemers lastig. Want gastvrijheid en gezelligheid hebben als risico dat je daarin kunt doorslaan. Ellen: “Ik ken dat gevoel zelf ook heel goed. Je moet bestand zijn tegen de verleiding om na het werk nog even lekker door te zakken. Gezelligheid is prima, maar de dag erna moet je er wel weer staan.” Vandaar ook dat Ellen de werknemers stimuleert om zuinig te zijn op hun lichaam, zich goed te verzorgen, te sporten en gezond te eten. “Voorafgaand aan elke dienst koken de koks per toerbeurt een gezonde maaltijd die we met het team samen eten aan tafel zeven. Dat is de grote ronde tafel middenin onze zaak. Dat is altijd een moment van gezelligheid, het ondersteunt het teamgevoel en het wijst de werknemers op het belang van goede voeding.”

Gedragsregels bieden houvast
Net zoals bij veel andere horecabedrijven, werken er veel jonge mensen bij Vrielink Bar & Kitchen. Naast vier vaste krachten werken er zo’n vijftien oproepkrachten en stagiairs. “Jonge mensen moeten nog wennen aan werkverplichtingen”, zegt Ellen. “Ze moeten leren om prioriteiten te stellen en verantwoordelijkheid te dragen. Voor alle medewerkers geldt, dat ik in de planning zoveel mogelijk rekening houd met hun privésituatie. Zeker als ze jonge kinderen hebben. Iedereen die bij ons werkt, ondertekent een huishoudelijk reglement met gedragsregels. Als er eens iets is, dan nemen we dat reglement erbij voordat we in gesprek gaan.”

​​​​​​​Geen overbodige luxe, weet Ellen. “Het kan om een incident gaan, of om een structurele kwestie. Zo wil ik één van mijn vaste werknemers prikkelen om eens goed na te denken waar hij over een jaar of vijf wil staan. Net zoals een andere werknemer die nog geen diploma heeft, wil ik hem een werk-/leertraject aanbieden. Als zij hun opleiding succesvol afronden, draag ik bij in de kosten.”

Managen op gevoel
Ellen heeft een dagtaak aan het managen van de werknemers, met ieder een eigen verhaal. “Zodra de zaak open gaat, ben ik aanwezig. Als er iets is met iemand, zie ik dat meteen. Dan maak ik tijd om met hem of haar te praten. In ons wekelijkse teamoverleg kaart ik ook regelmatig aan dat er altijd ruimte is om met mij of een andere collega te praten als daar behoefte aan is. Aan officiële functioneringsgesprekken doe ik niet. Personeelsmanagement gebeurt bij mij vooral op gevoel.”

Ellen heeft in Keerpunt, het re-integratiebureau van Nationale-Nederlanden, een goede sparringpartner. “Dat is heel waardevol”, zegt ze. “Ik heb twee re-integratietrajecten gehad. Door het advies van Keerpunt weet ik welke mogelijkheden ik heb als werkgever. Het gaat dan niet alleen om juridisch advies, maar ook om mentale begeleiding van de werknemer. Samen met de werknemer komen we er dan goed uit.”